Grote landelijke dagbladen kondigden de afgelopen dagen de mislukking van criminaliteitsbestrijding (in de volksmond als ‘witwasbestrijding‘ aangeduid) door banken aan. Het blijft bijzonder dat de overheid verkondigt dat de witwasbestrijdingsregels uitvoerbaar zouden zijn. De actualiteit (mogelijk achter betaalmuur):
- FD, Rabo moet tienduizenden dossiers opnieuw doorlichten op witwasrisico’s, 22 november 2019.
- NRC, ABN Amro liet na 5 miljoen klanten apart te screenen, 20 november 2019
De artikelen gaan over de kritiek van de overheid (DNB, Openbaar Ministerie) op de opsporingsactiviteiten [*] van banken en over de boetes en maatregelen die aan banken worden opgelegd.
Betalingsverkeer
De kritiek van de banktoezichthouders richt zich op het cliëntenonderzoek en transactiemonitoring door de banken. Dat houdt vooral verband met de kerntaak van banken, het verzorgen van het betalingsverkeer. Zoals algemeen bekend is, is het betalingsverkeer voor banken verliesgevend. In een door het Ministerie van Financiën opgesteld document met antwoorden op vragen inzake de toekomst van de financiële sector, schrijft de Minister:
De conclusie is dat het betalingsverkeer, afhankelijk van de rentestand, voor banken structureel verlieslatend of op zijn best break-even is.
Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat als er onevenredige inspanningen moeten worden verricht om criminaliteit (‘witwassen’) op te sporen, het betalingsverkeer zwaar verliesgevend is. Zelfs grootbanken kunnen daar aan ten onder gaan.
Ik verwacht dat het einde van de klassieke grootbanken in zicht komt. Naar ik aanneem is het Ministerie van Financiën al bezig een reddingsoperatie op kosten van de burger voor te bereiden.
Mislukking Wwft
Al eerder schreef ik op dit blog over de mislukking van criminaliteitsbestrijding door banken, onder meer:
- Gaan de banken aan de witwasbestrijding ten onder?, 25 oktober 2019
- Mislukking van de witwasbestrijding | open foutencultuur ontbreekt bij de overheid, 26 september 2019.
Overigens blijf ik het boeiend vinden hoe onkritisch journalisten vaak met de misdaadbestrijdingstaak van ondernemingen omgaan en hoe zij de overheidsmarketing en -framing ondersteunen.
Intussen worden vele burgers, organisatie en ondernemingen geconfronteerd met de schaduwzijden van de opsporingstaak van banken. Steeds vaker worden zij met onjuiste beschuldigingen door banken en verzekeringsmaatschappijen geconfronteerd en moeten zij hoge kosten maken om deze financiële ondernemingen op het rechte spoor te brengen.
FD en NRC kondigen mislukking witwasbestrijding en ondergang Nederlandse grootbanken aan:
“Rabo moet tienduizenden dossiers opnieuw doorlichten op witwasrisico’s” https://t.co/3ZwPjppUby
— Ellen Timmer (@Ellen_Timmer) 22 november 2019
[*] Officieel heet het geen opsporing maar ‘cliëntenonderzoek‘, ‘monitoring‘ en ‘melden van ongebruikelijke transacties‘. Praktisch komt het daar wel op neer.
