Tot welke bizarre taferelen de concepten van de witwasbestrijding (Wwft) leiden wordt geïllustreerd door de ruzie tussen banken en notarissen, waarbij de banken niet alleen de rekeninghouder-notaris wilden onderzoeken maar ook de partijen die de notaris bedient (bijvoorbeeld verkopers en kopers van aandelen en vastgoed). Als onderzoek naar de klanten van de klant nodig zou zijn (maar dat haal ik niet uit de regels) is dit een van de ernstigste fouten in de concepten die zijn ontwikkeld door de ondemocratische wereldregering, die onder de naam FATF door het leven gaat.

Bureaucratische ontaarding van de witwasbestrijding
Inmiddels hebben de beroepsorganisaties van banken en notarissen een schijnoplossing gevonden, die in dit NVB bericht [*] wordt beschreven. Zoals de bank geen deugdzaamheidsverklaring aan de notaris hoeft te verstrekken als de bank een lening verstrekt voor de aanschaf van vastgoed, zo hoeft de notaris geen deugdzaamheidsverklaring aan de bank te verstrekken dat de Wwft wordt nageleefd. Dat men deze ‘oplossing’ heeft gevonden, geeft de bureaucratische ontaarding van de misdaadbestrijding aan.

De echte oplossing: de witwasbestrijdingsregels moeten internationaal en nationaal op de schop en FATF c.s. moeten eindelijk verantwoording gaan afleggen van hun incrowd-concepten die geen enkele relatie met de werkelijkheid onderhouden.

[*] Overigens beweert het artikel ten onrechte “Tot nu toe konden banken moeilijk aan informatie komen van notarissen voor hun klantonderzoek ter voorkoming van witwassen en terrorismefinanciering. Zij liepen hierbij op tegen de notariële geheimhoudingsplicht“. De bank is nl. niet verplicht om de klanten van de notaris te onderzoeken. De bank is alleen verplicht tot onderzoek van de eigen klant, te weten de notaris. Daarbij kan de bank wel proberen na te gaan of de notaris de notaris-regelgeving goed naleeft, maar dat betekent niet dat de bank zich moet  verdiepen in de transacties die de notaris tussen klanten verzorgt.