Het blijft apart zoals de Nederlandse en Europese overheid met het begrip ‘uiteindelijk belanghebbende‘ (ubo) in de criminaliteitsbestrijding omgaan. Europa heeft besloten dat als een rechtspersoon of andere entiteit geen ‘echte’ ubo heeft (zoals een aandeelhouder die 25% of meer van de aandelen houdt), de leden van het statutaire bestuur ‘ubo’ zijn.

Waar dat goed voor is, wil Europa niet uitleggen.

Terugvaloptie | minister verschaft onjuiste informatie aan de Tweede Kamer
De Minister van Financiën beweerde tijdens de parlementaire behandeling van een wijziging van de Nederlandse antiwitwaswet, de Wwft (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme) dat statutair bestuurders slechts bij uitzondering ubo zouden zijn. Het zou volgens de minister een ‘terugvaloptie’ zijn. Daarmee verschafte de minister onjuiste informatie, want naar verwachting is een groot deel van de ubo’s statutair bestuurder.

Dat komt omdat de meeste stichtingen, verenigingen en coöperaties geen ‘echte’ ubo hebben. Ook bij veel kapitaalvennootschappen is dat het geval, nl. in situaties met veel aandeelhouders die allen minder dan 25% van de aandelen houden.

Fallback option van DNB
Het onjuiste ‘terugvaloptie’ verhaal wordt ook door De Nederlandsche Bank (DNB) aan het publiek verteld, zo blijkt uit een recent bekend gemaakte Engelstalige presentatie over de wijzigingen in de Wwft. Daarin wordt gesproken over “UBO and the fallback option; pseudo-UBO“.

Het illustreert dat de overheid zelf een belangrijke producent van nepnieuws is. Jammer.

Een open foutencultuur bij de Nederlandse en Europese overheid zou tot correctie moeten leiden, maar daarvan is nog  niets zichtbaar.

Tip: zorg er voor dat in alle EU-landen goede handelsregisters zijn, waarin alle statutair bestuurders zijn ingeschreven. En stop met die pseudo-ubo-onzin.