Met de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) wordt geen misdaad bestreden.
Wel is de wet een bron van bizarre bureaucratie. De nieuwste rariteit kwam ik tegen in de concept-richtsnoeren die door NOB en NBA, de beroepsorganisaties voor belastingadviseurs en accountants, zijn samengesteld.

Leverancier als cliënt?
Daarin schrijven deze beroepsorganisaties over een wel heel bijzondere opvatting van het Bureau Financieel Toezicht (BFT), de Wwft-toezichthouder voor onder meer belastingadviseurs, notarissen en juridische adviseurs die geen advocaat zijn [1].
Volgens BFT zijn niet alleen de opdrachtgevers van een belastingadviseur ‘cliënt’, maar omvat dat begrip ook samenwerkingspartners en leveranciers van de Wwft-plichtige. Dit is te vinden in de concept-richtsnoeren [2].

Dat betekent dat de IT-leverancier en de leverancier van schoonmaakdiensten cliënt van de Wwft-plichtige zouden zijn en er naar hen een Wwft-cliëntenonderzoek moet worden gedaan. Dat is natuurlijk niet in overeenstemming met de Wwft, zoals door de beroepsorganisaties in de richtsnoeren netjes wordt uitgelegd. NOB/NBA lichten toe dat ook gespecialiseerde partijen die door een Wwft-plichtige worden ingehuurd voor deelopdrachten (wat ook samenwerkingspartners kunnen zijn) niet vallen onder het begrip cliënt.

Definitie cliënt
Overigens valt deze ruime cliënt-definitie niet te vinden in de eigen leidraden van BFT en is dit evenmin terug te vinden in de concept-leidraad die het Ministerie van Financiën onlangs ter consultatie aanbood.

De toelichting van het Ministerie van Financiën blinkt trouwens niet door helderheid uit [3]. Men begint met:

Volgens de Wwft is de cliënt: a) de natuurlijke persoon of rechtspersoon met wie de Wwft- instelling een zakelijke relatie aangaat of b) de natuurlijke persoon of rechtspersoon die een transactie door de Wwft-instelling laat uitvoeren (vertegenwoordiging).

waarbij onduidelijk is waarom de tekst “(vertegenwoordiging)” is toegevoegd. Het Ministerie geeft geen uitleg.

Tot slot
Ik sluit af met enkele tips voor het Ministerie van Financiën en andere overheidsinstanties:

Tip 1 voor de overheid:
Leveranciers van Wwft-plichtigen zijn geen cliënt. Een Wwft-plichtige kiest zijn leveranciers zorgvuldig, alleen al vanwege de eigen verplichtingen op grond van onder meer het burgerlijke recht en de AVG.

Tip 2 voor de overheid:
Houdt de Wwft simpel, in plaats van achter iedere Wwft-plichtige een crimineel te vermoeden. Breidt de reikwijdte van de regelgeving alleen uit als daar een bewezen noodzaak voor is.

Noten
[1] Notarissen en juridisch adviseurs vallen alleen voor specifieke diensten onder de Wwft.
[2] Paragraaf 3.1, pagina 12 en verder concept-richtsnoeren.
[3] Paragraaf 5.2.1, pagina 14 en verder van de concept-leidraad.

Meer informatie:

• De definitie van cliënt staat in artikel 1 Wwft, “natuurlijke persoon of rechtspersoon met wie een zakelijke relatie wordt aangegaan of die een transactie laat uitvoeren“. Bij belastingadviseurs zal degene die “een transactie laat uitvoeren” niet voorkomen.
• Concept-richtsnoeren Wwft door NOB/NBA, zie ook het eerdere bericht daar over.
• Concept-leidraad Wwft Ministerie van Financiën. Lees dit bericht over mijn consultatiedeelname.
• Leidraad Wwft voor het notariaat door BFT, oktober 2018.
• Meer juridische informatie over de Wwft is op mijn vindplaatsen-pagina aan te treffen.