Gisteren schreef ik over de kritiek door Kees Verhoeven, Paul Frissen en Mattias Desmet op gedrag & cultuur van de overheid.

Het interview van Maxim Februari met Vrij Nederland sluit daar mooi op aan: ‘Dat we de macht al jaren niet bevragen, is angstaanjagend’ (betaalmuur). Februari schreef een boek, Doe zelf normaal, onder meer bij Donner te krijgen, dat gaat over de gevolgen van digitalisering voor democratie en rechtsstaat.

Hij maakt zich blijkens het artikel grote zorgen:

De systemen zijn zo ‘vernetwerkt’, stelt essayist, schrijver, denker en rechtsfilosoof Februari, dat we geen overzicht meer hebben. De samenleving is zo gedigitaliseerd, we hebben zoveel data van onszelf in systemen gestopt en laten stoppen, dat we er geen controle meer over hebben. Bij ‘harde’ data, zoals meters en tijd, gaat dat al niet altijd goed, maar het is fnuikend als het ‘zachte’ data betreft: gegevens over menselijk gedrag. Daarmee – met m’n vingers roffelde ik op tafel – glippen waarden als democratie, mensenrechten en rechtsstaat uit onze handen. Je digitaliseert en de democratie verandert. Je digitaliseert en het recht verandert.

en:

De democratische instituties raken steeds verder uitgehold. We vertrouwen de politicus niet meer, en de rechter, de dokter en de wetenschapper ook niet. De autoriteiten verdwijnen, er is geen consensus over wat waarheid is en ondertussen discussiëren we – als het al geen ruziën is – op online platforms van tech-giganten die daar big data uit trekken en die vervolgens aan adverteerders doorverkopen.

Intussen gaat het ministerie van Financiën vrolijk door met het creëren van een surveillancemaatschappij, onder meer door middel van het wetsvoorstel plan van aanpak witwassen.