Het blijft vreemd: al die berichten over het stijgende aantal meldingen van ‘ongebruikelijke transacties’ op grond van de Wwft per type Wwft-plichtige, zonder te kijken naar de informatiepositie van deze groep Wwft-plichtigen en naar de vraag of zij wel transacties zien. Ook wordt er niet gekeken of de groep van Wwft-plichtige ondernemingen is uitgebreid en of de meldingsgronden zijn veranderd.
Ook het jaaroverzicht van FIU Nederland over 2021 veroorzaakte weer een vloed van berichten over de aantallen en over wie meer of minder meldde. FIU Nederland doet daar zelf aan mee door te schrijven dat de trend van het oplopend aantal meldingen van ongebruikelijke transacties door meldingsplichtige instellingen zich voortzet, terwijl aantallen natuurlijk niets over de kwaliteit zeggen.
Het is hoog tijd dat de Nederlandse overheid eens beter gaat kijken naar de kwaliteit van de wetgeving en de verhouding tussen kosten en opbrengsten. En misschien moet het wel helemaal anders, bijvoorbeeld door het betalingsverkeer weg te halen bij de banken.
Ellen Timmer - juridische artikelen en berichten 
Om het gebruik (of misbruik) van aantallen en de wwft maar eens in een ander perspectief te plaatsen: twee getallen die misschien op een andere manier veel zeggen.
Bij de spionnendienst AIVD werken 2000 mensen.
Bij de combinatie van de voormalige NMB – denkt met u mee en Postbank werken “4000 mensen voltijds aan het nalopen van cliënten en controleren van transacties”. (Dus het dubbele! En dat is maar 1 (systeem)bank!!!)
(bronnen: AIVD
en nu.nl)
De grote vraag is of de banken wel in staat zijn tot de monitoringactiviteiten die de overheid van hen verwacht (de facto private opsporing van criminaliteit). Een andere vraag is of zij het (vele) geld wel goed besteden en of het niet veel beter kan, zie onder meer mijn blog Twijfels aan het nut en de effectiviteit van de witwasbestrijding door banken | rapport SMV | Wwft.