In maart zag ik een concept voor het Besluit kansspelen op afstand, met toelichting. Daarin speelt de Wwft een belangrijke rol. Het concept is een fascinerend document, waarin veel uit het financiële toezicht is ontleend. Het document beslaat 155 pagina’s die ik niet compleet heb kunnen lezen.

Enkele observaties:

• In artikel 3.1 wordt gesproken over ontheffing van buitenlandse aanbieders als er gelijkwaardige voorschriften in dat land zijn op het gebied van sanctieregelgeving, witwas- en terrorismefinancieringsbestrijding, privacy en…  vennootschapsrecht. Dat laatste vind ik bijzonder.
• De betrouwbaarheidstoetsing lijkt door het financiële recht te zijn geïnspireerd, zie artikel 3.2 over antecedenten en artikel 3.4 over personentoetsing, waarin staat dat ook de middellijke en onmiddellijke vermogensverschaffers op betrouwbaarheid worden getoetst. Toetsing van vermogensverschaffers lijkt me ook een goed idee voor andere domeinen.
• In artikel 4.8 wordt over ‘ongebruikelijke feiten of omstandigheden‘ gesproken. Dat is weer eens iets anders dan ‘ongebruikelijke transacties’.
• De opstellers maken het bont door in artikel 4.13 er van uit te gaan dat tegen een speler bezwaren kunnen bestaan op grond van de bij of krachtens de Wwft en Sanctiewet 1977 gestelde regels. Dat kan helemaal niet.

Ik geloof er niets van dat er organisaties bestaan die aan de eisen kunnen voldoen. Dat zou mooi zijn, dan kunnen kansspelen op afstand worden afgeschaft.