De Nederlandsche Bank (DNB) publiceerde een artikel waarmee geprobeerd wordt begrip te kweken voor de privatisering van de criminaliteitsbestrijding naar financiële instellingen (‘witwasbestrijding’).

Het artikel begint natuurlijk met een relaas hoe erg criminaliteit is. Daar is niets tegen in te brengen. Maar vervolgens wordt de suggestie gewekt dat we het varkentje wel ‘even’ gaan wassen. Dat blijkt niet alleen uit passages als “Misdaad ondergraaft een vreedzame samenleving en daarom moet witwassen stoppen” [1] en “Poortwachters, regels, toezichthouders: het systeem lijkt waterdicht“.

Er zijn te grote verwachtingen van IT, al worden wel risico’s gesignaleerd. Wat mij betreft zou het al mooi zijn als de digitale hulpmiddelen er voor kunnen zorgen dat het dossiermanagement van zowel de banken als de opsporing beter zou worden (inclusief logging ter voorkoming van misbruik door nieuwsgierige en corrupte agenten en bankmedewerkers).

Het artikel signaleert dat burgers schade lijden door de geprivatiseerde misdaadbestrijding, maar legt niet de vinger op de oorzaak: het neerleggen van taken bij private partijen die daar niet geschikt voor zijn en een toezichthouder (DNB zelf) die kostbare eisen stelt (stelde? [2]) aan banken, die er toe leiden dat zij alle klanten die ‘bewerkelijk’ zijn (dus duur) weigeren.

Het criminaliteitsbestrijdingsverhaal van DNB is veel te simpel en doet geen recht aan de werkelijkheid. Die werkelijkheid is dat het concept achter de privatisering niet klopt.

Noten:

[1] Een bekend mantra dat ik in stukken van de ministeries van Veiligheid en van Financiën al in vele varianten heb gelezen.
[2] DNB verkondigt nu dat financiële instellingen meer ‘risicogebaseerd’ mogen  werken.