Op 26 september jl. diende kamerlid Van Nispen onderstaande motie in die werd aangenomen met alleen stemmen tegen van PVV en FVD:

overwegende dat fraude via brievenbusmaatschappijen nog veelvuldig in Nederland voorkomt, dat Nederland hier gigantische bedragen aan belasting door misloopt en er grote witwasrisico’s zijn;

overwegende dat uit een eerdere, in opdracht van het Ministerie van Financiën uitgevoerde, netwerkanalyse naar de aard en omvang van de illegale trustsector observeerbare relaties tussen bestuurders, entiteiten en adressen onderzocht zijn en dat dit opnieuw een manier kan zijn om ditmaal de risicovolle adressen betreffende de brievenbusfirma’s in kaart te brengen;

overwegende dat hierbij de informatie van de Kamer van Koophandel (KvK) en eventueel het Bureau Financieel Toezicht (BFT) ten behoeve van het UBO-register noodzakelijk is;

verzoekt de regering om in samenspraak met de KvK en het BFT een netwerkanalyse uit te voeren naar risicovolle adressen met als doel om de problemen met brievenbusfirma’s bloot te leggen en aan te pakken en daarbij nadrukkelijk de mogelijkheid te bezien dat de Kamer van Koophandel meer mogelijkheden krijgt om de inschrijving van verdachte bedrijven te weigeren of verdachte bedrijven uit te schrijven,

Het is een vreemde motie, want brievenbusmaatschappij is geen juridisch begrip en het BFT is alleen toezichthouder en geen opsporingsinstantie. En of er met al de regulering en de goede informatiepositie van de Belastingdienst zoveel belastingen worden misgelopen, vraag ik me af.

Overigens vraag ik me af of de Dienst Justis dit niet al doet in het kader van de Wet controle op rechtspersonen.

Dit bericht verscheen eerder op de site van Compliance Platform Trustkantoren.

Lees ook de reacties die daar zijn geplaatst, onder meer de reactie van Van Aken, waarop ik als volgt heb gereageerd:

Dank voor je interessante reactie.
Poortwachters bestaan niet, helaas. Het is een onbenullig Amerikaans concept waarmee private bedrijven die daar ongeschikt voor zijn overheidstaken toebedeeld krijgen.
Het criterium ‘buitenlandse begunstigde’ is niet geschikt, aangezien zich problemen net zo goed met binnenlandse begunstigden kunnen voordoen.
Ook aanknopen bij kantoorruimte is onverstandig, nu er in de toenemende mate ondernemingen zonder kantoorruimte zijn (mensen werken vanuit huis of onderweg, maar willen een ander bezoekadres om doffe ellende met criminelen, trollen en ander tuig te voorkomen).
De trustkantorenregelgeving loopt eindeloos achter bij de digitale werkelijkheid en vergt meer denkkracht dan de wereldregering (FATF), de Europese wetgever en de Nederlandse wetgever bezitten