Al langer wordt door de opsporing geroepen dat juristen belangrijke ‘facilitators‘ of ‘enablers‘ van criminaliteit zijn; ook sommige onderzoeksjournalisten zijn die mening toe gedaan.

De jacht op juristen is nu vol geopend, zo blijkt uit de zaken in de afgelopen tijd, zoals tegen de bekende (inmiddels voormalige) strafadvocaat Inez Weski [1] en tegen twee vreemdelingenrechtadvocaten [2]. De zaak van Weski loopt nog (iedereen is benieuwd welk bewijs het OM tegen haar heeft), de zaak tegen de vreemdelingenrechtadvocaten is geseponeerd omdat ten onrechte is vervolgd.

Ook de politieke journalisten zijn op jacht naar juristen. Journalist Hugo Rasch riep de lezers van zijn linkedin berichten de vorige maand op [3] om professionele dienstverleners zoals advocaten, notarissen en fiscalisten die als facilitator optreden bij hem te melden: “Mocht iemand een tip hebben over wettelijke poortwachters die optreden als facilitators van witwassen of andere vormen van witteboordencriminaliteit, houdt ik mij uiteraard warm aanbevolen“. Hij schreef dit mede naar aanleiding van de risicoanalyses over Nederlandse witwasrisico’s en terrorismefinancieringsrisico’s, waarvan de vraag is hoe juist deze zijn.
Een melding aan een journalist is een mooie manier om een appeltje schillen met een jurist die niet naar de zin van de melder heeft gehandeld.

Noten

[1] Over haar wordt veel geschreven. Onder meer in het NRC, Ex-advocaat Inez Weski over haar arrestatie: ‘Het Openbaar Ministerie bood me aan kroongetuige te worden’, 19 april 2024.

[2] Ineens zijn twee advocaten verdachten. ‘Ik dacht maar één ding: waar is het OM in godsnaam aan begonnen?’, NRC 26 april 2024.

[3] Bericht Hugo Rasch naar aanleiding van een artikel in Follow the Money over stichtingen administratiekantoor (‘staks’).

Aanvulling 24 mei 2024
In het artikel Computer says: guilty! (De Groene) schuift de auteur de schuld van het Britse Post Office-schandaal in de schoenen van de advocaten van de overheid: “Ook legt deze affaire bloot hoe advocaten met dubieuze strategieën hun grootzakelijke klant voorzagen van een ‘verdedigbare’ verpakking.” Op de vraag waar de rechtshulp voor de burger was en waarom de advocaten niet mochten afgaan op de informatie van technische deskundigen, geeft het artikel geen antwoord.