Steeds duidelijker wordt dat met digitalisering van het werk de regeldruk, de controlezucht en de behoefte aan ‘vastleggen’ en ‘registreren’ toeneemt. Daar worden goede artikelen over geschreven. Onder meer:

• Artikelen in De Groene van 31 oktober over ontmenselijking van het werk, met een artikel door Chris van der Heijden, Professionals aan de lopende band. Marcel ten Hooven schreef ‘Wie meet mag het zeggen’, Zie in dat verband in hetzelfde medium het artikel over het het in detail monitoren van mensen en de privacy.
• Een artikel met een tweespraak tussen Rob van Boven en Luuk Mur, waarin de ‘stopwatchzorg’ aan de orde komt. Onder meer: “De zorg- en onderwijsprofessionals komen hoe langer hoe meer onder curatele te staan. Niet via bewakingscamera’s, je mag zelf de lijsten en protocollen invullen“.
• Mathijs Euwema, Nico van Oudenhoven en Henk van Stokkom, De toenemende bureaucratisering van het maatschappelijk middenveld: een collectieve psychose? 24 mei 2018. Met onder meer: “Waar het mis gaat is dat ze dat doel denken veilig te stellen door steeds meer en steeds gedetailleerdere informatie te eisen. Onder het volkomen onbewezen adagium: ‘meten is weten’. Deze controledwang leidt onvermijdelijk tot energievretende, geld verspillende bureaucratie die alleen maar schijnzekerheid biedt. Ze is contraproductief en vooral ook demoraliserend“

Lees ook Ewald Engelen:

is ook aan universiteiten gebeurd: de procesdeskundigen hebben de autonomie van de professionals aangetast. we hebben het dan over administrateurs, accountants, organisatieadviseurs en pedagogen… met rampzalige gevolgen voor kwaliteit en arbeidsplezier https://t.co/Kkbc5uexHv

— Ewald Engelen (@ewaldeng) 2 november 2018

In 2017 verscheen op Toezine een bericht over brancheorganisaties die klagen over regeldruk. In het artikel wordt aangegeven dat de controlezucht er toe leidt dat het werk minder menswaardig wordt:

Tegelijkertijd signaleren de ondertekenaars dat de behoefte aan verantwoording is doorgeslagen: “Incidenten hebben geleid tot gedetailleerde regels. Vanaf landelijk niveau wordt controle uitgevoerd die eerder op het lokale niveau van de gemeente of een instelling thuishoort. Soms gebeurt het dubbel. De decentralisatie naar gemeenten heeft geleid tot opstapeling van verantwoordingseisen. Externe toezichthouders en beroepsorganisaties zetten regels om in gedetailleerde protocollen. Accountants toetsen rechtlijnig op rechtmatigheid naar de letter van de wet. Professionals hebben daardoor steeds minder ruimte om naar eer en geweten hun werk goed te doen. Een juist doorlopen procedure lijkt boven het goed helpen van mensen te staan. Terwijl het daar uiteindelijk allemaal om te doen is.”

NB Het valt op dat als over dit onderwerp wordt gesproken, het nooit gaat over de financiële sector met bankierseed en witwasbestrijding, met hun compliance dossiers en monitoring van de klant. Geldt in die sector de menselijke maat niet? Betekenen de gemaakte fouten dat iedereen die in die sector moet lijden onder controlezucht en regeldruk?