Uit de conclusie die ik vandaag besprak wordt duidelijk dat internationale fiscale gegevensuitwisseling moet worden getoetst aan Europese normen, onder meer aan de gegevensbeschermingsregels van het Europese Handvest:

129. Artikel 7 van het Handvest bepaalt dat „[e]enieder […] recht [heeft] op eerbiediging van zijn privéleven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn communicatie”. Volgens de toelichtingen bij het Handvest van de grondrechten(70) stemmen de in artikel 7 van het Handvest gewaarborgde rechten overeen met de in artikel 8 EVRM gewaarborgde rechten.(71) Zoals ook in artikel 52, lid 3, van het Handvest en in artikel 6, lid 3, VEU is bepaald, zal artikel 7 van het Handvest derhalve worden uitgelegd in overeenstemming met artikel 8 EVRM. (…)

136. Volgens vaste rechtspraak van het Hof heeft het in artikel 7 van het Handvest verankerde recht geen absolute gelding, maar moet het worden beschouwd in relatie tot zijn functie in de samenleving.(78) Bovendien moeten volgens artikel 52, lid 1, eerste volzin, van het Handvest beperkingen op de uitoefening van de daarin erkende rechten en vrijheden bij wet worden gesteld en de wezenlijke inhoud van die rechten en vrijheden eerbiedigen. Volgens artikel 52, lid 1, tweede volzin, van het Handvest kunnen, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel, slechts beperkingen aan deze rechten en vrijheden worden gesteld indien zij noodzakelijk zijn en daadwerkelijk beantwoorden aan door de Unie erkende doelstellingen van algemeen belang of aan de eisen van de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.

Voorts staat in de conclusie dat een wettelijke grondslag (een nationale EU-wet) niet voldoende is. Die nationale wet moet aan bepaalde eisen voldoen:

138. In eerste instantie breng ik in herinnering, wat betreft het vereiste dat elke inmenging in de uitoefening van de grondrechten „bij wet [wordt] gesteld”, dat een dergelijk vereiste niet alleen inhoudt dat de maatregel die in de inmenging voorziet, een wettelijke grondslag in de nationale wetgeving moet hebben, maar ook dat die wetgeving zelf de reikwijdte van de beperking op de uitoefening van het betrokken recht moet bepalen.

Geen toetsing levering persoonsgegevens aan landen buiten de EU
Jammer genoeg heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie nog niet getoetst of het wel in overeenstemming is met het Europese recht, dat op grond van CRS of FATCA, en de daarop gebaseerde nationale EU-regels, persoonsgegevens van inwoners van de EU worden geleverd aan landen buiten de EU met onrechtmatige belastingregels.

Een voorbeeld daarvan is de VS, die mensen die niet in de VS wonen en geen financiële band met dat land hebben, verplicht om daar belastingaangifte te doen uitsluitend omdat ze de Amerikaanse nationaliteit hebben (‘Citizenship Based Taxation’) – bijvoorbeeld door geboorte, terwijl ze kort na hun geboorte uit de VS zijn vertrokken – zie mijn inleiding over de Accidental Americans.