Met renseignering worden de informatiediensten van bedrijven aan de overheid aangeduid. Bekende voorbeelden zijn:

• werkgevers – die financiële gegevens van hun werknemers aan de fiscus leveren ten behoeve van de belastingheffing bij de werknemers;
• banken – die opgave doen van onder meer de rekeningsaldi ten behoeve van de aangifte inkomstenbelasting van particulieren.

Het aantal partijen dat renseigneringsverplichtingen heeft, neemt steeds verder toe, wat soms privacy- en cybersecurityrisico’s voor betrokkenen oplevert [*]. Ik zie renseignering als onderdeel van financiële privacy (financiële grondrechten) en schrijf er regelmatig over op dit blog.

Renseignering en zzp’ers in de zorg
Recent werden vragen uit de Tweede Kamer beantwoord over renseignering in de zorg. De vragen betroffen de renseigneringsplicht ‘Uitbetaalde Bedragen aan Derden’ (UBD). De vragensteller vroeg zich af waarom er een renseigneringsplicht is, terwijl een btw-vrijstelling van toepassing is op de ingehuurde zzp’ers.
De minister en staatssecretaris leggen uit dat Belastingdienst de informatie gebruikt voor het vooraf invullen van de aangifte en als contra-informatie:

Andere vragen gaan over de administratieve lasten die de renseigneringsverplichting oplevert.

[*] Bijvoorbeeld bij digitale platformen.

Meer informatie:

• Antwoorden op kamervragen.