Op het UCall blog stond een artikel van Ton Duijkersloot waarin wordt gesignaleerd dat de bestuursrechtelijke sanctie ‘last onder dwangsom’ feitelijk als een straf kan uitwerken, lees Straf of herstel? De last onder dwangsom nieuwe stijl.

Als voorbeeld noemt Duijkersloot een last onder dwangsom opgelegd aan ouders van een jongere die geen mes meer mag dragen. Hij schrijft:

Rotterdamse ouders moeten, omdat landelijke wetgeving om de dreiging te beteugelen op zich laat wachten, als hun kind voor de tweede keer opgepakt wordt met een mes op zak, 2500 euro boete betalen, aldus de burgemeester Aboutaleb tegen radio Rijnmond. “We zijn erop uit de ouders te treffen”, voegde hij daaraan toe.

Voor de burgemeester is het voordeel van deze aanpak dat de rechtsbescherming van burgers aanmerkelijk minder is. Duijkersloot eindigt met de conclusie dat dit gebruik van de last onder dwangsom wel degelijk valt in de rubriek ‘criminal charge’ valt, zodat aan degene die een dergelijke last wordt opgelegd betere rechtsbescherming toe hoort te komen.

Aanvulling 29 november 2021
Paapst ergert zich aan de gemeentelijke misdaadbestrijders:

Meer en meer burgemeesters zien voor zichzelf wel een rol weggelegd als handhaver op het internet. Vreemd genoeg vinden ze daarbij dat ze zich zelf niet aan de wet en het EVRM hoeven te houden 🤔. Burgemeesters versus het internet: game on. https://t.co/qipI2JEsh1

— Mathieu Paapst (@Paapst) November 29, 2021

Aanvulling 3 december 2021
Over de sluitingsbevoegdheid op grond van de Wet Damocles kan hetzelfde worden gezegd als wat Duijkersloot over de last onder dwangsom opmerkt.