Het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV) heeft een nieuw ‘beoordelingskader’ bekend gemaakt inzake de bevoegdheid van burgemeesters om panden te sluiten op grond van artikel 13b Opiumwet (Wet Damocles). De aankondiging van CCV is hier te vinden, het is een vaag verhaal over geschiktheid en noodzakelijkheid van de sluiting.

Het beoordelingskader is hier (pdf) te vinden. Ook dat blinkt uit door vaagheid en houdt geen rekening met de werkelijkheid:

In het beoordelingskader wordt terecht geconstateerd dat er verband moet zijn tussen criminaliteit en het pand (zie pagina 5, ‘Verband tussen overtreding en pand‘). De verwijzing naar rechtspraak is wel nuttig.

Wat mij betreft horen de volgende elementen in een beslissingsschema over de Wet Damocles thuis:

1. Is de crimineel de eigenaar of de gebruiker (huurder en dergelijke) van het pand?
2. Is het criminele gebruik van het pand ‘hoofdgebruik‘ van het pand (bijvoorbeeld wietplantage) of betreft het een beperkt gebruik (bijvoorbeeld: de zoon des huizes heeft een handelsvoorraad drugs liggen, waar zijn familieleden buiten staan).
3. Wordt de criminele activiteit beëindigd naar aanleiding van de ontdekking (bijvoorbeeld: de verhuurder zegt de huur op en verhuurt aan een ander)?
4. Was degene die getroffen wordt door de sluiting op de hoogte van de criminaliteit in kon hij/zij maatregelen nemen? (Ik vind het bizar dat iemand die niet op de hoogte is was geconfronteerd kan worden met een sluiting en alleen via de evenredigheidstoetsing [zie pagina 8] niet gestraft wordt. Kleurloze opzet is een malafide concept van een onmenselijke overheid.)

Dit zijn elementen die relevant zijn voor de beoordeling van evenredigheid, geschiktheid en noodzakelijkheid van de sluiting.

Voorbeeld naar aanleiding van punt 3: er is geen reden om een woning te sluiten, als de criminele huurder is vertrekken en de woningcorporatie een nieuwe nette huurder heeft aangetrokken.

Op dit blog volg ik de ontwikkelingen rond de Wet Damocles, een wet die tekenend is voor een overheid die het zichzelf makkelijk wil maken en geen rekening houdt met feiten en omstandigheden.