De Algemene Rekenkamer publiceerde het rapport ‘Door de mazen van toezicht en handhaving‘, lees de aankondiging en het rapport (pdf). In de aankondiging wordt het onderwerp als volgt samengevat:

In Door de mazen van toezicht en handhaving is aandacht voor de geringe pakkans bij ernstige feiten, de gebrekkige uitwisseling van informatie, onduidelijke keuzes in de praktijk en onvoldoende inzicht in de effectiviteit. Het rapport beschrijft hoe deze rode draden elkaar versterken of anderszins beïnvloeden.

Zorgfraude wordt als voorbeeld genoemd, waarbij opvalt dat niets wordt gezegd over organisatie en regelgeving in de zorg die de fraudemogelijkheden faciliteren.
Een ander voorbeeld is het witwassen van geld, waarbij de rol van FIU-Nederland wordt vermeld (pagina 14):

Voorbeeld: witwassen van crimineel geld
De Financial Intelligence Unit (FIU) analyseert banktransacties en is daarmee een cruciale schakel in de bestrijding van witwassen. De FIU heeft informatie die relevant is voor opsporing, maar deze wordt niet altijd gedeeld. Dat komt soms door de manier waarop informatie is gerubriceerd, soms door technische obstakels. Doordat opsporingsdiensten en OM niet beschikken over een volledig beeld, kunnen ze niet garanderen dat de meest risicovolle signalen van witwassen nader onderzocht worden. Ook zagen we dat opsporingsambtenaren afzonderlijk van elkaar dezelfde verdachte transacties kunnen onderzoeken zonder dat van elkaar te weten.

Dat wordt niet alleen veroorzaakt door onvoldoende bevoegdheden, maar ook door andere oorzaken, zoals verouderde ICT-systemen, onvoldoende kwaliteit van de registraties, onjuiste identificatiegegevens en uiteenlopende definities en registratiemethoden.

Gesignaleerd wordt dat er onvoldoende inzicht is in de effectiviteit. Daarover schrijft de Rekenkamer onder meer:

Waardoor komt het?

Gebrek aan inzicht in effectiviteit heeft vaak te maken met het ontbreken van betrouwbare informatie, zoals aan de orde kwam in vorige hoofdstukken. Het gaat dan om informatie over overtredingen én over de acties die zijn ondernomen en hun effect. En wat er wordt gedaan als de eventueel ondernomen acties geen succes hebben. Bij een derde deel van de geregistreerde overtredingen van milieuregels bleek in de bestanden bijvoorbeeld niet vermeld welke maatregel daarop was gevolgd. Het blijkt bovendien helemaal lastig om die informatie goed te registreren als verschillende partijen in beeld moeten krijgen wat hun gezamenlijke effectiviteit is bij het bestrijden van een misstand.

Om inzicht te krijgen in effectiviteit en geboekte resultaten is het daarnaast nodig om concrete (gezamenlijke) doelen te stellen. Pas dan wordt meetbaar wat de doeltreffendheid is van een aanpak. Die concrete, afrekenbare doelen ontbreken vaak. Maar zelfs als organisaties zich wel concrete en meetbare doelen stellen, zeggen die soms weinig over de effectiviteit van de aanpak. (…)

Wat te doen?

• Formuleer per maatschappelijke opgave concrete en meetbare doelstellingen voor zowel toezicht als handhaving over het terugbrengen van het aantal overtredingen en vergrijpen. Die doelstellingen moeten indicatoren vormen voor de effectiviteit van toezicht en handhaving.

• Zorg dat de bij de opgave betrokken organisaties informatie verzamelen over de acties om de doelstelling te bereiken en laat ze per thema gezamenlijk ten minste jaarlijks aan het parlement rapporteren over de bereikte resultaten.