Jurjen Boorsma schreef voor Mr. het artikel ‘Waarom 2G een pokkenwet is‘, waarin hij de geschiedenis van de vaccinatie tegen pokken [*] in herinnering roept. Aan het slot schrijft hij:

Wat je dus moet verwachten van deze kleine historie? Dat rechters niks doen (zie ook: hoger beroep avondklok). Dat vaccinatiegraad arbitrair is. Dat dwang en drang gebruikelijk zijn, en gewetensbezwaren omstreden. En dat verder iedereen de pokken kan krijgen.

[*] Overigens is de vaccinatie tegen pokken niet te vergelijken met de vaccinatie tegen corona.

Aanvulling 31 mei 2022
Een kritisch geluid komt ook van Christiaan Alting von Geusau, die bij Clingendael het artikel Brachten de coronamaatregelen de rechtsstaat in gevaar? publiceerde. Hij signaleert de onderdrukking van wetenschappelijk tegengeluid en bangmakerij en concludeert:

Het democratische stelsel in westerse landen zal zich anno 2022 en daarna in staat moeten stellen om breed en openhartig te bediscussiëren en kritisch te evalueren of de drastische beperkingen van grond- en vrijheidsrechten de afgelopen twee jaar werkelijk gerechtvaardigd waren. Wanneer dit ook tot politieke en juridische consequenties leidt indien dit niet het geval was, kan de rechtsstaat daardoor worden gesterkt.
Daarbij moet het evenredigheidsbeginsel in de evaluatie zeer zorgvuldig worden toegepast. Verder moeten ook wetenschappelijke inzichten en kritische analyses die niet overeenstemmen met de conclusies en opinies van de experts waarop het nationale regeringsbeleid en de WHO-uitspraken zijn gebaseerd voldoende aan bod kunnen komen.

Aanverwant aan het artikel van Boorsma maar beschaafder geformuleerd: het artikel Abschied von der Verhältnismäßigkeit? (afscheid van de evenredigheid) geschreven door Stephan Rixen voor Verfassungsblog. Over een vaccinatieplichtuitspraak van het Bundesverfassungsgericht schrijft hij (machinevertaling):

De uitspraak van 27 april 2022 ruimt met volmaakte dogmatische kunstzinnigheid bijna alles uit de weg wat de wetgever het leven moeilijk zou kunnen maken. De vraag blijft derhalve gerechtvaardigd waarom het Bundesverfassungsgericht “de evenredigheidstoets op nul heeft gezet”. Wie de vraag niet objectief vindt of zelfs een soort majesteitsschennis vermoedt, moet denken aan de woorden van de voormalige voorzitter van het Bundesverfassungsgericht, Jutta Limbach:3) “[Alle] overheidsinstellingen [moeten] kritische tegenvragen verdragen en daarmee omgaan. Dit geldt des te meer voor het Bundesverfassungsgericht omdat de leden ervan – in tegenstelling tot politici – niet ter verantwoording kunnen worden geroepen bij periodieke verkiezingen. Het strekt het hof tot eer dat het nooit gespaard is gebleven van kritiek.” Het Bundesverfassungsgericht zal hopelijk snel inzien hoe belangrijk het is dat zijn pandemie- en vaccinatieplichtjurisprudentie niet gespaard blijft van (zelf)kritiek.

Duitstalig origineel:

Der Beschluss vom 27. April 2022 räumt mit perfekter dogmatischer Artistik nahezu alles ab, was dem Gesetzgeber das Leben schwer machen könnte. Daher bleibt die Frage berechtigt, wieso das BVerfG „die Verhältnismäßigkeitsprüfung auf Leerlauf gestellt“ hat. Wer die Frage für unsachlich hält oder gar eine Art Majestätsbeleidigung vermutet, sollte sich an die Worte der früheren Präsidentin des BVerfG, Jutta Limbach, erinnern:3) „[A]lle öffentlichen Institutionen [müssen sich] kritische Gegenfragen gefallen lassen und sich mit diesen auseinandersetzen. Das gilt für das Bundesverfassungsgericht umso mehr, als seine Mitglieder – im Gegensatz zu den Politikern – nicht in periodisch wiederkehrenden Wahlen zur Verantwortung gezogen werden können. Das Gericht ist zu seinem Vorteil nie von Kritik verschont geblieben.“ Das BVerfG wird, so ist zu hoffen, bald einsehen, wie wichtig es ist, dass seine Pandemie- und Impfpflicht-Rechtsprechung nicht von (Selbst-)Kritik verschont bleibt.