Een mooi voorbeeld van ‘disruptieve’ tech is het business model van docplayer.nl, een site die alles wat los en vast zit op het internet verzamelt en in een database gooit. Die database wordt perfect door Goochel geïndexeerd en popt in vele zoekresultaten op, wat zowel voor de zoekmachine als voor de Russische exploitant een massa geld oplevert.

Wel vervelend dat er ook vertrouwelijke persoonsgegevens op deze datagraaiende site terecht zijn gekomen, zoals belastingaangiften.

Inmiddels zijn er kamervragen over gesteld, onder meer:

Vraag 8
Welke verantwoordelijkheid kan hier van Google verwacht worden? Heeft de Nederlandse overheid mogelijkheden om Google tot actie over te laten gaan? Zo nee, waarom niet?

Meer informatie:

• Kamervragen over docplayer (zonder antwoord), 11 oktober 2017
• Verslag van Sijmen Ruwhof van het verdienmodel van docplayer, 29 september 2017
• Artikel RTL nieuws over docplayer, 29 september 2017

Aanvulling 20 november 2017

Na het plaatsen van dit artikel zag ik dat de kamervragen inmiddels zijn beantwoord. Ruwhof attendeerde me op de URL van de beantwoording. Op overheid.nl kon ik het antwoord vandaag overigens nog niet vinden.

Uit het antwoord blijkt dat de Nederlandse regering denkt dat het geld verdienen door middel van een internetzoekmachine als docplayer een onschuldige en ongevaarlijke activiteit is, waarvoor de normale privacy regels gelden.

De antwoordende minister van veiligheid en justitie schrijft onder meer:

Het kabinet hecht aan een vrij en open internet. Daar waar sprake is van schendingen van de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) is de Autoriteit Persoonsgegevens de onafhankelijke toezichthouder, die de bevoegdheid heeft om op te treden bij schendingen van de Wbp en zelf bepaalt wanneer zij dat doet. Daarbij geldt, op grond van artikel 4 Wbp, dat deze wet slechts van toepassing is op de verwerking van persoonsgegevens in het kader van activiteiten van een vestiging van een verantwoordelijke in Nederland, alsmede in geval van verwerking van persoonsgegevens door of ten behoeve van een verantwoordelijke die geen vestiging heeft in de Europese Unie, waarbij gebruik wordt gemaakt van al dan niet geautomatiseerde middelen die zich in Nederland bevinden, tenzij deze middelen slechts worden gebruikt voor de doorvoer van persoonsgegevens. De Wbp geldt dus niet als het verwerkingen betreft door een verantwoordelijke, die geen vestiging heeft in Nederland, met gebruikmaking van middelen die zich niet in Nederland bevinden.

Dit betekent dat scrapen legaal is, zelfs op door beveiligingsfouten openstaande cloudlocaties, zoals onder meer TweakersNet constateert. In het artikel wordt gesignaleerd dat er niet alleen een privacy kant aan zit. Ook is het naar zich toe halen en op de eigen site zetten van auteursrechtelijk beschermde documenten in strijd met het intellectuele eigendomsrecht.

Zie over de ministeriële reactie de tweet van Bart van den Berg:

Voor wie t gemist heeft. Reactie Grapperhaus op kamervragen over #docplayer ‘Geld verdienen met andermans privédocumenten mag, want vrij en open internet’. Opsteker dit voor @google en Russische whizzkids 😟 https://t.co/O7nC1kXieP

— Bart van den Berg (@BartBerg) 13 november 2017

en lees Engelfriet die er over schreef:

Arnoud Engelfriet blogt: Minister pakt Russische site met privédocumenten van Nederlanders niet aan https://t.co/6yHBWV66dE

— ICTRecht (@ictrecht) 15 november 2017

Aanvulling 23 november 2017
De bijzondere rol die Gogel speelt bij criminele en bijna criminele activiteiten blijkt uit berichten als deze: “Google-indexering helpt Windows Movie Maker-scam“. In dit artikel wordt beschreven dat de goede indexering door Gogel oplichters helpt die een aangepaste versie van Windows MovieMaker tegen betaling aanbieden, aldus de waarschuwing van een anti-virusbedrijf.