De media zijn machtig, want de politiek agendeert op basis van wat in de media aandacht krijgt.
Bert Hubert schreef daar het artikel Journalisten: (be)grijp uw macht over. Hij start met:
wat ik wel weet is dat het gezichtsvermogen van de politiek, en specifiek de Tweede Kamer, totaal gebaseerd is op journalistieke aandacht. Bijna 100% van alle kamervragen begint met een verwijzing naar een nieuwsbericht, bijvoorbeeld.
Hoewel dit vleiend over kan komen geldt ook het omgekeerde: als er geen artikel is, dan doet de politiek dus ook niks. Het onderwerp kan dan net zo goed niet bestaan. En dat maakt de journalistiek tot een zeer belangrijke poortwachter. Zonder zich daar altijd expliciet bewust van te zijn.
en:
Maar zoals gezegd, het probleem is nu dat zolang iets nergens nieuws lijkt te zijn, het onderwerp volslagen onzichtbaar is in de moderne politiek. Geen nieuws is geen aandacht
Hij vraagt zich af hoe de pers bepaalt wat aandacht krijgt en bepleit dat daar meer aandacht voor komt, onder meer in de opleiding van journalisten.
Ellen Timmer - juridische artikelen en berichten 
Tja, wel een beetje een open deur. En naar mijn idee ook een verzoek dat door totale afwezigheid van belangstelling gedoemd is. De gangbare media die ik ken houden zich niet bezig met vragen buiten de waan van de dag. Nooit ernstige kritiek of zelfs maar een nuance. Schrijnend vond ik bij voorbeeld de berichtgeving ten tijde van corona. En nu wordt er weer volkomen eenzijdig commentaar geleverd op de oorlog in de Oekraïne. Je hoort mij niet zeggen dat Poetin deugt. Maar de NATO deugt evenmin. Dat echter opmerken is blijkbaar als vloeken in de kerk.
Ik volg dan ook de niet correcte media om eens een andere blik op het geheel te krijgen. Niet dat mijn hart uitgaat naar de daar vigerende ophef, maar je hoort wel eens iets wat verder niet lijkt te bestaan.