Hoe belangrijk het bewustzijn over fundamentele rechten is, blijkt uit een recent blog van Petra van Kampen, lid van de algemene raad van de Nederlandse Orde van Advocaten. Daarin beschrijft zij een fenomeen dat iedereen die zich moet bezig houden met de private criminaliteitsbestrijding (ook wel ‘witwasbestrijding’ genoemd) kent, nl. de veronderstelling van mensen van de opsporing (zoals sommige politiemensen) dat burgers niet zo moet ‘zeuren’ over privacy en eerlijk proces. Anders gezegd: ten behoeve van de bestrijding van de misdaad is alles geoorloofd, dat alles in de veronderstelling dat de opsporing geen fouten maakt. Terwijl die fundamentele rechten juist bedoeld zijn om burgers te beschermen tegen fouten door de overheid. Zij schrijft terecht:

Als er iets de rechtsstaat ondermijnt, dan is het wel het betoog dat grondrechten voor sommigen van ons op de helling kunnen en dat het strafrecht vooral minder humaan moet zijn. “Het strafrecht zal humaan zijn of niet zijn”, zo memoreerde Marc Groenhuijsen recent in zijn afscheidsrede Strafrecht als spiegel van beschaving nog eens de woorden van David Simons uit diens afscheidsrede (1928). Dat vereist aandacht en onderhoud. Het vereist – zoals Groenhuijsen met verwijzing naar Constantijn Kelk ook memoreert – een strafrechtelijk systeem dat, naast zijn instrumentele potenties in dienst van criminaliteitsbestrijding en orde- en rechtshandhaving, een bijzonder oog heeft voor de rechten, belangen en waardigheid van de individuen die als justitiabelen daaraan zijn onderworpen.